The deep south

De afgelopen tijd was ik in 'the deep south', zoals ze dat hier noemen. Dat is alles zuidelijker dan Queenstown. Het begon met een bootcruse door Milford Sound. Waarbij ik omringt werd door fjorden. Helaas scheen de zon vandaag niet, maar alsnog was het onwijs mooi met om mij heen allemaal watervallen, dolfijnen, zeehonden en zelfs een zeleeuw!

Na de tour werden we door de bus gedropt in Gunns Camp. Ergens in een vallei, zonder enig bereik van de buitenwereld. Gelukkig werd elke avond een paar uurtjes de generator aangezet, zodat we wat licht hadden tijdens het koken. Verder was er geen electriciteit. Na één nacht ging iedereen met de bus weer weg, maar besloot ik te blijven. Heerlijk om even zo afgezonderd te zijn van de buitenwereld. Tijd om even niks te doen. Lekker puzzelen, boek lezen, filmpje kijken en langs de heldere, met gletsjer water stromende rivier gezeten. Toen ik de 2e dag opstond was de lucht strakblauw en moest ik dus wel op pad gaan. Een eindje verderop startte een track naar Lake Marian, nog nooit van gehoord, maar ik dacht een stukje lopen is altijd lekker. Al liftend in de middle of nowhere bij de start van de track aangekomen. Het was geen gewoon bospad omhoog wat ik gewent ben hier, maar er zaten stukken in waarbij je over rotsen en via boomstronken omhoog moest klimmen en proberen de modder te ontwijken. Na een klim van 1,5 uur was het de moeite meer dan waard. Dit is denk ik wel het mooiste meer dat ik ooit heb gezien. Een helder torquoise/groen meer omringt door bergen met op enkele toppen nog wat sneeuw. Lastig om op de foto te krijgen hoe mooi het was! Buiten het zicht en gehoorafstand van andere toeristen heb ik mij prima vermaakt met mijn boek!

Na 3 nachten in Gunns Camp weer wat nachten in Te Anau verbleven, waar ik (naast het videobellen met papa en mama) niks bijzonders heb gedaan! Op naar Steward Island! In Oban, het zuidelijkste dorpje van Nieuw Zeeland, heb ik weer mooie wandelingen gedaan. Het eiland stikt hier van de vogels, dus voor vogel liefhebbers echt een aanrader. Ik met al mijn verstand van vogels dacht telkens: 'hé, een vogel!' Niet wetende wat het was... de kans op kiwi's (het icoon van NZ) spotten, was hier groter dan waar dan ook. Helaas heb ik niet altijd geluk. Ze hielden zich aardig goed schuil voor mij. Wel de blauwe pinguïn gespot, in Nederland bekend als de dwergpinguïn, de kleinste die er bestaat! Ook hier op het eiland heb ik Paul en Marlies, een voetbalvriend van papa en zijn vrouw, gezien. Altijd gek om zo ver weg bekende te zien, maar zeker leuk om even bij te kletsen!

Nu ben ik weer terug in Queenstown en zit ik heerlijk in het zonnetje met uitzicht op de baai van Queenstown, mijn blog te schrijven! Vanaf hier zal ik weer langzamerhand naar het noorden reizen, hopelijk wordt het weer wat warmer... het was op Steward Island maar 10 graden, haha!
Alle leuke mensen die ik tot nu toe heb ontmoet reizen sneller dan ik, wat inhoud dat ik de meeste niet meer ga zien. Dus koos vriendloos, geen zin om nieuwe vrienden te maken, geniet ik heerlijk in alle rust!